Achter het boek: Interview met Iris Visser over Bij Kennis

In Achter het boek interview ik een schrijver over zijn of haar boek aan de hand van vijf korte vragen. Het interview is bedoeld als verdieping op de recensie van een boek. Deze Achter het boek staat in het teken van Bij Kennis van Iris Visser. Lees je mee?

Heb je ‘Bij Kennis’ nog niet gelezen en wil je verrast worden? Lees dan niet verder. Er kunnen namelijk spoilers in dit interview staan.

Even kort over Bij Kennis

Hier gaat ‘Bij Kennis’ over:

Wanneer Julia Vermeer het meest recente filmpje van haar vloggende broertje Joost ziet, kan ze hem wel wurgen. Samen met de rest van Nederland ziet ze zichzelf, onder invloed van pijnstillers, haar oneindige liefde verklaren aan haar behandelend arts. Wat de rest van Nederland echter niet weet is dat het filmpje, naast een uiterst gênante vertoning, ook een reünie laat zien.

Thomas, dat was de naam van haar beste vriend en eerste liefde die ze elf jaar geleden voor het laatst zag. Deze hereniging had ze zich dan ook heel anders voorgesteld: het liefst in een flatterende jurk, aan de arm van een Ryan Gosling look-a-like en niet met het seksleven van een zwaarlijvige panda.

Het maakt de situatie er niet makkelijker op als blijkt dat haar collega en aartsvijand Sara haar zinnen op Thomas heeft gezet en van plan is hem mee te nemen naar het jaarlijkse kerstdiner van haar werk…

De vragen

Hoe kwam je op het idee om dit verhaal te schrijven? Wat inspireerde je?

Eigenlijk liep ik al heel lang vooral rond met het idee een boek te schrijven, het verhaal zelf wist ik gek genoeg nog niet zo goed. Alleen de openingsscéne had ik heel duidelijk in mijn hoofd. Ik had namelijk een YouTube filmpje gezien waarin iemand onder invloed van pijnstillers haar behandelend arts de liefde verklaarde en dacht: hoe leuk is dat voor de proloog van een feelgood?! In eerste instantie was het ook helemaal niet de bedoeling om Julia en Thomas oude bekenden te laten zijn, maar gaandeweg dacht ik: worden het verhaal en die openingsscéne niet veel leuker als dat wel het geval is?

Zo wilde ik Julia eerst twee baantjes laten werken, waarvan één als barvrouw in een lokaal café waar Thomas regelmatig langs zou komen. Ik ben achteraf heel blij dat ik dat niet gedaan heb, want ik vond die verhaallijn in het verleden zó leuk om te schrijven.

Kortom: het verhaal had een beetje een rommelige start, maar gaandeweg werd het steeds duidelijker waar het heen ging. Aan de ene kant is dat heel leuk omdat je jezelf dan ook verrast, alleen is het achteraf corrigeren een hel. Dat is dan ook niet de aanpak van de verhalen waar ik nu aan werk (al lopen die soms nog steeds heel anders dan ik in mijn hoofd had).

Lijken de hoofdpersonen uit Bij Kennis op jou? Waarom wel of waarom niet?

Ik denk dat het onmogelijk is om niet iets van jezelf in met name het hoofdpersonage te stoppen.  Ik denk zeker dat Julia en ik qua karakter veel op elkaar lijken, maar alles eromheen is (gelukkig) wel pure fictie. Zo heb ik twee hele leuke broers en ouders die me altijd steunen. Ik had Julia’s moeder eigenlijk een beetje gebaseerd op de moeder van Monica en Ross uit Friends. Daarnaast is het niet mijn levensmissie om alles op het fornuis te flamberen en zo zijn er nog veel meer dingen die verschillen.

Wat vond je leuk aan het schrijven van dit verhaal? En wat niet?

Ik vond het eigenlijk het leukste om het verleden te schrijven. Het was diep graven naar hoe het ook alweer voelde om zo jong te zijn, welke onzekerheden je had en welke dingen je toen fantastisch vond (zoals mobieltjes met klepjes en fluoriserende beugelelastiekjes).

Wat ik niet leuk vond was het hebben van een writer’s block (is eigenlijk altijd onontkoombaar). Je wil dan heel graag verder maar het lukt gewoon niet. Dat werkt nogal frustrerend.

Kun je iets meer vertellen over het schrijfproces van dit boek?

Nadat ik mijn master had afgerond, had ik ineens een hoop vrije tijd (het vinden een baan die aansloot op mijn studie verliep iets minder vlot dan ik had gehoopt). Maar toen dacht ik: dit is eigenlijk het ideale moment om bezig te gaan met wat ik al zo lang wil: een boek schrijven.

En toen stuurde mijn moeder een linkje waarin de #KoboTalentSchrijfwedstrijd werd aangekondigd, en had ik ineens een deadline. Ik belandde met Bij Kennis in de finale en besloot het daarna zelf uit te geven.

Wat wil je de lezers nog meegeven over dit boek?

Ik hoop dat de lezers dit boek met een glimlach lezen. Lachen is zó belangrijk, en al helemaal in deze tijd.

Bedankt Iris Visser voor je uitgebreide antwoorden!

Liefs,

Veronique

*Meer informatie over Achter het boek is hier te vinden.
*Dit boek is een recensie-exemplaar. Meer informatie over recensie-exemplaren vind je hier.