Recensie: Duizend graden in de schaduw – Gijs van Middelkoop
Van Uitgeverij Elmar kreeg ik het boek Duizend graden in de schaduw van Gijs van Middelkoop. In mijn recensie lees je meer over dit boek. Lees je mee?
Het verhaal van Duizend graden in de schaduw
Dit staat op de achterkant van ‘Duizend graden in de schaduw’:
In Australië schijnt meestal de zon, en de mensen zijn er heerlijk laid-back. Dat klinkt als een ideale fietsbestemming. Daarom nemen Gijs van Middelkoop en zijn vriendin Aimée een logisch besluit: ze gaan coast-to-coast door Australië fietsen. Vijfduizend kilometer, van Perth naar Sydney.
De Australiërs ontvangen hen met open armen en geven ongevraagd advies. Bruce de rundvee-inseminator legt hen uit hoe slangen en kamelen je reisplannen kunnen verstoren. In Coober Pedy ontmoeten ze Alan en Christy, een Australisch stel, dat hen waarschuwt dat het op verlaten boerderijen flink kan spoken. Met Marilyn Monroe praten ze over ouderwets snoepgoed, dat zo lekker kan zijn, dat het je bijna overweldigt. En mountainbiker Jack verleidt Aimée en Gijs tot een wel heel avontuurlijk uitstapje.
Fietsen in Australië betekent reizen door hete, droge woestijngebieden. De outback is hard, bloedheet en mensonvriendelijk. Maar ook avontuurlijk en ruig. Je moet je staande zien te houden tussen allerlei gevaarlijke en minder gevaarlijke dieren: kangoeroes, dingo’s, gifslangen, roodrugspinnen en koala’s. Gelukkig zijn er altijd de Australiërs om uit te leggen hoe je in al dit natuurgeweld overeind kan blijven. Ze leggen je zelfs uit, dat dertig graden Celsius als koel kan worden ervaren. Als je dat maar wilt.
Nee, een makkelijke reis wordt het alles bij elkaar niet. Maar gelukkig hebben Gijs en Aimée altijd nog elkaar…
Mijn mening
‘Duizend graden in de schaduw’ veranderde mijn kijk op het land Australië. In positieve zin. Het verhaal neemt je vanaf de eerste pagina mee naar de warmte van Australië. Je wordt meegevoerd naar lange wegen, de bewoners van Australië en kangaroes. Even droom je weg…
Gijs van Middelkoop heeft een fijne stijl. Het verhaal is meer dan een simpel reisdagboek. Het is geen saai verhaal of een opsomming van avonturen. Er zit een duidelijke lijn in en het leest gemoedelijk. Gijs deelt zijn tips, maar ook zijn emoties met je. Dit maakt het verhaal persoonlijker. Het persoonlijke tintje maakt dit verhaal bijzonder.
De foto’s geven het verhaal en Gijs en Aimée een gezicht. Je kunt je nog een betere voorstelling maken van de tocht van vijfduizend kilometer door Australië.
‘Duizend graden in de schaduw’ is een interessant, non-fictie verhaal. Je leert het land kennen, je leert over de historie en je krijgt een kijkje in het leven van de Australiërs. Het is genieten!
Duizend graden in de schaduw laat je de warmte van Australië voelen. Het is een persoonlijk reisverhaal over een intense fietstocht.
Liefs,
Veronique
*Bedankt Uitgeverij Elmar voor het boek!
*Dit boek is een recensie-exemplaar. Meer informatie over recensie-exemplaren vind je hier.
*Dit artikel bevat affiliate links. Meer informatie is hier te vinden.
