Recensie: De gave van dyslexie - Ronald D. Davis

De gave van dyslexie recensie ronald d. davis

Vandaag heb ik de recensie van De gave van dyslexie van Ronald D. Davis voor je. Een interessant non-fictieboek over dyslexie. In mijn recensie vertel ik je meer. Lees je mee?

Het verhaal van De gave van dyslexie

Hier gaat ‘De gave van dyslexie’ over:

Veel van ’s werelds succesvolste mensen danken dat succes aan dezelfde gave die hen verhindert goed uit een boek te kunnen leren.
Dit is de stelling van auteur Ron Davis. Zoals zovele dyslectici werd ook hij gezien als een dommerdje thuis en als achterlijk op school. Uiteindelijk werd hij een geslaagd ingenieur, zakenman en beeldhouwer.
Op zijn 38e ontdekte hij een manier om een heel boek in slechts een paar uur tijd te lezen. Dit was de inspiratie voor zijn methode, die miljoenen mensen in tientallen landen heeft geholpen om gewoon te kunnen lezen, schrijven en studeren.
Een doorbraak in de behandeling van dyslectici.

Dyslectische beroemdheden:
Leonardo da Vinci
Thomas Edison
Albert Einstein
Winston Churchill
Walt Disney
Whoopi Goldberg

Herziene editie 2020 ism de Stichting Davis Dyslexia Association Nederland

Mijn mening

De kleuren van de titel op de cover doen me denken aan het logo van Google. De cover zou mijn aandacht niet getrokken hebben. De titel vind ik interessant gekozen.

Het begin van ‘De gave van dyslexie’ is goed. Het begint met een duidelijke uitleg over het hoe en wat van dyslexie. Je krijgt hierdoor een goede basis. Door deze basis kun je de rest van het boek goed plaatsen.

De hoofdstukken zijn kort en de uitleg is duidelijk. De illustraties geven extra informatie aan de lezer. Daarnaast zitten er een aantal praktische voorbeelden bij. Er is bijvoorbeeld een pagina over hoe iemand met dyslexie een woord leest. Dit vond ik heel confronterend en interessant. Ik heb me altijd afgevraagd hoe iemand met dyslexie bepaalde woorden leest. Door dit voorbeeld werd het heel tastbaar.

Ronald D. Davis heeft zelf dyslexie en hij deelt persoonlijke verhalen. Dit geeft het boek iets extra’s. In het boek geeft Ronald D. Davis ook aan dat dit boek geen zelfhulpboek is. Dit vind ik een mooi pluspunt.

Ik weet niet hoe mensen met dyslexie dit boek zelf ervaren, dus daar kan ik geen uitspraak over doen. Ik vond het interessant om meer te lezen over dyslexie.