Recensie: Stukjes van David - Joris Hoekstra

Van auteur Joris Hoekstra kreeg ik zijn roman Stukjes van David. Een verhaal over identiteit en trauma’s, maar met een dosis luchtigheid. Ik vertel je in mijn recensie meer over dit verhaal. Lees je mee?

Het verhaal van Stukjes van David

Hier gaat ‘Stukjes van David’ over:

De moeder leeft voor God. De vader heeft zijn leven nooit geleid. Núria leidt haar leven online. En de eigenaar leidt een veiligheidsmissie. Maar welk leven leidt David? David is een aantrekkelijke jongen die werkt in een espressobar. Hij bespeelt de mannelijke gasten als een piano en vult de espressobar met hoop en optimisme. Met zijn vaders brieven als kompas beweegt hij door de werelden van de mensen om zich heen. Zo maakt hij kennis met de diversiteit van de gayscene waarin hij saamhorigheid en warmte ervaart, maar ook vormen van zelfhaat en destructie. Stukjes van David is een verhaal over de zoektocht naar identiteit. Een verhaal over het leven. Wat krijgen mensen mee van hun ouders en wie zijn zij zelf? Welke trauma’s kleven aan je en welke kun je afschudden? Waar ligt de grens tussen liefde en misbruik? En tot slot: hoe houd je het allemaal nog een beetje luchtig?

Mijn mening

De cover van ‘Stukjes van David’ is opvallend. Hij past niet helemaal bij het verhaal en het genre. In eerste instantie deed het me denken aan een new adult. Voor deze roman had ik een andere voorkant gekozen. Toch is het wel gedurfd.

De titel is mooi gekozen. Na het lezen weet je waar de titel vandaan komt. Dat vind ik altijd een mooi detail.

Joris Hoekstra heeft een warme stijl. Het nodigt uit om verder te lezen. Soms is het een tikkeltje grof, maar juist deze tegenstrijdigheid vind ik heel tof. Het maakt het verhaal uniek.

Ik miste soms wel een rode draad. Het was soms onduidelijk waar het verhaal naar toe ging. Sommige scènes zijn vrij expliciet. Je moet hiervan houden. Ik vind het knap dat Joris Hoekstra ze durft te schrijven.

Het is een heel kwetsbaar verhaal. Het is open en eerlijk. Ik waardeer dat enorm. De onderwerpkeuze is bijzonder en het is mooi hoe Joris hier aandacht aan schenkt. Het is gewaagd op een mooie manier!