Recensie: De jongen die met wolken speelde - Franco Faggiani

Toen ik de cover van De jongen die met wolken speelde van Franco Faggiani zag, dacht ik dat er veertjes op de cover stonden. Het bleken bij nadere inspectie zeilboten te zijn. Toch was ik ook direct gecharmeerd van het verhaal. Het leek me vooral een mooi verhaal en ik ben zeker niet teleurgesteld. Wat heb ik intens genoten van deze roman. In mijn recensie vertel ik je snel meer over dit mooie verhaal. Lees je mee?

Het verhaal De jongen die met wolken speelde

Hier gaat ‘De jongen die met wolken speelde’ over:

Rome, 1944. Filippo en Quintino beginnen aan een avontuurlijke reis om kunstwerken uit handen van de nazi’s te houden. Hoe zal het ze vergaan?

Rome, 1944. Archeoloog Filippo Cavalcanti heeft van de overheid de opdracht gekregen om een aantal kunstwerken naar Duitsland te verschepen. Cavalcanti gruwt bij het idee dat hij deze kostbare schilderijen en beeldhouwwerken aan de nazi’s moet geven. Als de oude professor een jongen uit Ischia, genaamd Quintino, ontmoet, besluiten de twee in een opwelling de kunstwerken naar Rome te smokkelen. Het is de start van een spannend avontuur, die het tweetal langs de bergen van de Apennijnen van het noorden naar het zuiden van Italië brengt.

In een poging de missie koste wat het kost te voltooien, verstoppen de twee mannen zich in het bos en zoeken ze onderdak in afgelegen kloosters. Ze komen mensen tegen die worstelen met oorlog, armoede en ontbering, in een van de donkerste tijden in de geschiedenis van Italië. ‘De jongen die met wolken speelde’ is een avontuurlijke roman, waarin Faggiani de kracht van vriendschap toont.

Mijn mening

De fantastische cover en de flaptekst van ‘De jongen die met wolken speelde’ stalen mijn hart. In eerste instantie dacht ik dat het veertjes waren, maar het bleken zeilbootjes te zijn! Elke keer zie ik wel iets nieuws op de cover en eigenlijk is dat ook zo met het verhaal. Tijdens het lezen ontdekte ik steeds nieuwe lagen in de personages en boodschappen. Dit is een verhaal dat je een paar keer moet lezen.

Franco Faggiani heeft een hele warme stijl. Het is innemend. De mooie zinnen raken je.

‘De jongen die met wolken speelde’ is een mooi verhaal. Het is vrij kalm en zit niet vol snelle actiescènes of iets dergelijks. Toch gebeurt er op een andere manier juist wel heel veel.

Archeoloog Filippo Cavalcanti is een warme man. Je bent direct gek op hem. Hij schopt lekker tegen alles aan en is heel anders dan je zou verwachten. Hij is een opvallende verschijning in de tijd van 1944. Quintino is een leuke jongen. Hij heeft veel verschillende lagen en je krijgt langzaam bewondering voor hem.

De titel is heel mooi gekozen en de betekenis geeft je kippenvel. Het is ontzettend goed gekozen. Deze roman zit vol wijsheden en bevat zoveel mooie boodschappen. Ik heb intens genoten van deze mooie roman!