Wereld Alzheimer Dag 2017: Mijn oma & ik

Vandaag, 21 september 2017, is het Wereld Alzheimer Dag. Een dag waarbij ik even stil sta bij de ziekte van Alzheimer/dementie. Het is een dag die mij persoonlijk raakt en waar ik graag over wilde schrijven. Ik wilde het een plekje geven op mijn blog. Ik vertel jullie meer over mijn lieve oma en ik heb een leuke mededeling.

Oma & ik

Wereld Alzheimer Dag is een dag waarbij ik stil sta bij de ziekte en speciaal denk aan mijn oma. Mijn lieve oma heeft dementie en woont in een verzorgingstehuis. Hier wordt ze liefdevol verzorgd door lieve mensen (bedankt voor jullie werk). Oma woont in een woongroep met 6 andere bewoners. Deze bewoners hebben allemaal een vorm van dementie/Alzheimer. Allemaal zijn ze uniek en erg lief.

Ik bezoek mijn oma twee keer in de week en daarnaast verzorg ik haar was, regel ik kleine dingen, ga ik met haar mee op uitjes (helaas nu niet meer, maar eerst gingen we regelmatig mee) of ik ga naar de familiebijeenkomsten. De allerbelangrijkste taak is natuurlijk oma.

Ik maak elke keer hetzelfde grapje als ik binnenkom, begroet en knuffel haar uitgebreid en maak de andere bewoners aan het lachen door iets geks of grappigs. Die momenten dat oma lacht of dat iemand anders moet lachen, maakt mij gelukkig.

Ik neem oma mee naar het restaurant van het verzorgingstehuis en samen drinken we koffie en eten we soms een stuk vlaai. Samen foto’s kijken van vroeger en nu en natuurlijk een selfie. Ik maak oma graag aan het lachen. Ze komt altijd met de mooiste quotes en de grappigste opmerkingen.

Het gaat op zo’n moment om oma als persoon. En misschien herkent ze me niet of weet ze niet wie ik ben, maar dat maakt me op dat moment niet uit. Dat komt later pas. Op dat moment gaat het om oma.

Na een uurtje ga ik weer weg en nemen we weer uitgebreid afscheid. Ik knuffel en kus haar en ik zeg elke keer: “Ik hou van jou.”

Wat oma mij leerde

Ik heb geleerd van oma om te genieten van het nu. Voor haar is er namelijk geen ‘gisteren’ of ‘morgen’ meer. Ze weet alleen wat ze ‘nu’ meemaakt. Het naarste is om haar te zien afglijden, maar er zijn ook zoveel grappige en leuke momenten. Ik wil focussen op de goede, positieve momenten en niet op de nare kanten van de ziekte. Natuurlijk zijn er ook negatieve kanten en momenten dat mij hart breekt. Maar daar wil ik niet op focussen.

Fotowedstrijd

Een paar jaar geleden deed ik mee aan een fotowedstrijd van Alzheimer Nederland. Je moest je beeld van Alzheimer in beeld brengen. Dit was in 2014 en oma was nog thuis. Dit was mijn foto met als titel: De vervaging van het verleden en het heden.

Alles vervaagt langzaam. Totdat er niks meer overblijft. Zelfs geen herinnering…

Twee artikelen!

Vandaag komen er twee artikelen online! Dit was het eerste artikel van vandaag.  Het tweede artikel komt vanmiddag online en gaat over een boek. Dit boek heeft een speciale betekenis voor mij en heeft te maken met dementie.

Ik schreef al eens eerder over het boek Ach, moedertje van Hugo Borst. Hierin vertelt Hugo Borst openhartig over zijn moeder.

Liefs en heel erg bedankt voor het lezen,

Veronique