Recensie: Soedah, laat maar - Maddy Stolk

Bij het event Koukleumen bij Bibliotheek Landgraaf-Onderbanken kocht ik Soedah, laat maar van Maddy Stolk. Een eerlijk relaas over een Indische familiegeschiedenis, gebaseerd op de familiegeschiedenis van de auteur. Ik vertel je graag meer over dit mooie verhaal. Lees je mee?

Het verhaal van Soedah, laat maar

Na het overlijden van haar moeder ontruimt Tara haar ouderlijk huis. Met een mengeling van weerzin en opluchting baant ze zich een weg door schier eindeloze rommel. De puinzooi is het resultaat van een leven lang hoarden door haar in het jappenkamp getraumatiseerde moeder, maar herbergt ook haar vaders bitterzoete herinneringen aan een zorgeloze jeugd in Nederlands-Indië.

Terwijl Tara de spullen uitzoekt vindt ze brieven en tapes die, naarmate ze verder spit, duidelijk maken dat er een familiegeheim tussen de troep schuilgaat. Ze wordt geconfronteerd met trauma’s die van generatie op generatie zijn overgedragen en vat de moed op om het verleden eindelijk een plek te geven.

Mijn mening

De cover van ‘Soedah, laat maar’ viel me eigenlijk als eerste op. Ik moet ook bekennen dat ik een beetje verliefd werd op de cover. Het is zo mooi! De letters kun je, als je de paperback hebt, voelen en het is gewoon zo warm en liefdevol. Echt een hele mooie cover! Mijn boekenhart maakte een sprongetje en dan weet ik: dit boek moet ik hebben.

Het begin van het verhaal is een beetje melancholisch. Je merkt dat Tara in rouw is. Dat is een gevoel dat de lezer goed kan plaatsen en heel herkenbaar is. Net als het uitruimen van een huis van je overleden geliefde. Vroeg of laat krijg je er mee te maken. Aan alle spullen kleven herinneringen en dat maakt het verhaal indringend vanaf de eerste pagina.

De tapes (ingesproken verhalen) zijn een verrassende onderbreking van het ‘hoofdverhaal’. Ik moest er in het begin even aan wennen. Het kwam voor mijn gevoel een beetje uit de lucht vallen. Toch geeft het je op een bijzondere manier achtergrondinformatie over Tara en haar familiegeschiedenis.

De personages zijn interessant en zijn goed opgebouwd. Ze zijn heel menselijk neergezet. Maddy Stolk durft ‘lelijke’ personages neer te zetten. Het zijn geen ‘perfecte’ personages met ‘perfecte’ levens.

Het is een zware roman. Ik heb hem soms even weggelegd, omdat het verhaal me raakte. ‘Soedah, laat maar’ is een indrukwekkend relaas over familiegeheimen. Het is eerlijk, schrijnend en intens. Het verhaal liet me in stilte achter.

Soedah, laat maar is een indrukwekkend relaas over familiegeheimen. Eerlijk, schrijnend en kwetsbaar.

Benieuwd naar dit boek? Bestel het bij o.a. Bol of Bruna. Ook te lezen via Kobo Plus!

Liefs,

Veronique

*Dit boek is geen recensie-exemplaar. Ik heb hem zelf gekocht. Meer informatie over recensie-exemplaren vind je hier.

*Dit artikel bevat affiliate links. Koop je via mijn link een artikel (iets anders dan boeken mag ook) dan krijg ik een commissie! Jij merkt er niks van, maar je steunt wel Veronique’s Boekenhoekje. Meer informatie is hier te vinden.

Op zoek naar een proeflezer voor je verhaal? Ook voor korte verhalen of novelles! Meer informatie kun je hier vinden